🏀 Η βία δεν είναι πια «παρένθεση»: Ώρα για ριζικές αποφάσεις στο Ελληνικό μπάσκετ
Του Γρηγόρη Γαλάνη | www.publicradio.gr
Τα όσα διαδραματίστηκαν στον δεύτερο τελικό της Basket League μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στο ΣΕΦ δεν μπορούν να ερμηνευτούν ως μεμονωμένα περιστατικά ή απλές «εντάσεις» ενός μεγάλου ντέρμπι. Αντιθέτως, πρόκειται για ακόμα μία εκδήλωση μιας τοξικής κατάστασης, η οποία έχει παγιωθεί τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό μπάσκετ, με σοβαρές επιπτώσεις στην εικόνα, την αξιοπιστία και το μέλλον του αθλήματος.
Η δημόσια αντιπαράθεση παραγόντων, οι ακραίες συμπεριφορές στις εξέδρες, η έλλειψη ελέγχου από τις αρχές και η απουσία ουσιαστικής παρέμβασης από τις ίδιες τις ομάδες έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό περιβάλλον, στο οποίο ο υγιής φίλαθλος δεν έχει θέση. Και αν δεν ληφθούν άμεσα δραστικά μέτρα, το ελληνικό πρωτάθλημα κινδυνεύει όχι απλώς με απαξίωση, αλλά με οριστική διάλυση.
Θεσμική και πολιτική παρέμβαση: Μονόδρομος
Η προσωρινή αναστολή της σειράς των τελικών από την Πολιτεία αποτελεί ένδειξη της σοβαρότητας της κατάστασης, ωστόσο δεν αρκεί. Απαιτείται ένα συνεκτικό, αυστηρό και θεσμικά οργανωμένο πλαίσιο που θα αντιμετωπίσει τη ρίζα του προβλήματος. Συγκεκριμένα:
1. Δημιουργία Ανεξάρτητου Αθλητικού Εισαγγελέα
Η διαχείριση πειθαρχικών θεμάτων δεν μπορεί να παραμένει υπό την ευθύνη των ίδιων φορέων που εμπλέκονται άμεσα στο άθλημα. Ένας ανεξάρτητος εισαγγελικός θεσμός, με εξουσία επιβολής αυστηρών κυρώσεων (ακόμα και αποκλεισμών), είναι απαραίτητος.
2. Ποινική ευθύνη για όλους
Οι ακραίες συμπεριφορές, είτε προέρχονται από φιλάθλους είτε από παράγοντες, δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως «εκδηλώσεις πάθους». Απαιτείται πλήρης εφαρμογή του ποινικού νόμου, χωρίς εξαιρέσεις.
3. Αυστηρές κυρώσεις – ακόμη και διακοπή διοργανώσεων
Εφόσον επαναλαμβάνονται φαινόμενα βίας ή απειλών, πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο οριστικής διακοπής των διοργανώσεων και επανασχεδιασμού του πρωταθλήματος.
4. Υποδομές ασφαλείας και ταυτοποίηση
Η πλήρης κάλυψη των γηπέδων με συστήματα καμερών και η ταυτοποίηση όλων των εισερχομένων είναι αυτονόητες προϋποθέσεις για τη διασφάλιση της τάξης. Οποιοσδήποτε παρανομεί, ανεξαρτήτως «οπαδικής ιδιότητας» ή θέσης, πρέπει να αποκλείεται.
5. Μακροπρόθεσμη παιδεία και πρόληψη
Χωρίς εκπαίδευση και διαρκή καλλιέργεια αθλητικής κουλτούρας, καμία ρύθμιση δεν αρκεί. Από τα σχολεία έως τις κερκίδες, χρειάζεται μία μακρόπνοη προσπάθεια καλλιέργειας σεβασμού, ανεκτικότητας και αθλητικής συνείδησης.
6. Ευθύνη των ίδιων των ΚΑΕ
Οι επαγγελματικές ομάδες δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Οφείλουν να αποδοκιμάζουν δημόσια κάθε φαινόμενο βίας ή πρόκλησης, να αναλαμβάνουν εσωτερικούς ελέγχους και να ενθαρρύνουν τη δημιουργία πολιτισμένων φιλάθλων.
Αν όχι τώρα, πότε;
Η σημερινή κρίση στο ελληνικό μπάσκετ δεν είναι απλώς ζήτημα ηθικής τάξης, αλλά ζήτημα εθνικής αξιοπιστίας. Οι εικόνες που καταγράφονται στα γήπεδα και κυκλοφορούν διεθνώς πλήττουν το ελληνικό brand του αθλητισμού, απομακρύνουν χορηγούς, φιλάθλους και επενδυτές, και θέτουν εν αμφιβόλω τη συνέχεια του ίδιου του πρωταθλήματος.
Είναι πλέον καιρός η Πολιτεία, η Ομοσπονδία, οι σύλλογοι και η κοινωνία να υιοθετήσουν μία ενιαία, ξεκάθαρη στάση: καμία ανοχή στη βία, καμία ανοχή στην τοξικότητα.
Μόνο τότε το ελληνικό μπάσκετ θα μπορέσει να ξαναβρεί τη θέση που του αξίζει – όχι μόνο στα παρκέ, αλλά και στην καρδιά των πολιτών.
